Buitenplaats Lichtenbeek

Ligging

Arnhem - Amsterdamseweg 459-461

Andere benaming

(Ligtenbeek)

Geschiedenis

Ten noorden van Mariënveld lagen in de 17e eeuw, aan weerszijden van de huidige Amsterdamseweg, uitgestrekte heidevelden en eikenhakhoutbossen. Omstreeks 1651 stichtten Wilhelm Creyvenger en Bernt Harscamp hier een buitenplaats, die enige tijd later Lichtenbeek ging heten.

Gerrit van Hasselt, ontvanger in- en uitgaande rechten, bezit in 1832 ongeveer 35 ha grond op Ligtenbeek. Het geheel wordt omsloten door de Amsterdamsche weg, de latere van Limburg Stirum weg, de gemeentegrens met Oosterbeek tot grenspaal 37 en de rechte lijn terug naar de Amsterdamsche weg. Het huis is een vierkant gebouw met daarachter een smalle langwerpige aanbouw.

Jan Trakranen, koopman te Rotterdam, kocht in 1834 het landgoed van de weduwe Van Hasselt, geboren gravin Van Rechteren. In 1835 en 1836 breidde hij zijn bezit uit met Boschveld, dat in 1870 door de familie Van Eck van Mariëndaal werd overgenomen. Trakranen liet ook een nieuw, statig huis bouwen.

Na Jan Trakranen wordt Joachim van Houwinge, grondeigenaar te Oosterbeek en daarna Willem Vriese, advocaat te Amsterdam, eigenaar van de buitenplaats. Willem Vriese verkoopt het in 1864 aan Maria Henriette Willink (- 1928) uit Amsterdam. Zij trouwt met Samuel John graaf van Limburg Stirum (1832 - 1926). In 1865 wordt hun zoon Louis Gaspard Adrien (1865 - 1940) op de Ligtenbeek geboren. Het echtpaar gaat voortvarend aan de slag. En bouwt een koetshuis en een manege op het perceel. De nieuwbouw wordt in 1903 afgerond met de stichting van een oranjerie met schuur en erf. In 1929 wordt aan de Amsterdamseweg nog een arbeiderswoning gebouwd.

In 1891 trouwt Louis Gaspard Adrien met jonkvrouwe Maria Elisabeth van Suchtelen van de Haar, die reeds in 1895 overlijdt. Daarna trouwt hij in 1899 met Albertine Marie barones van Tuijl van Serooskerke; zij overlijdt reeds in 1911. Zijn derde huwelijk vindt plaats in 1913. Hij trouwt met jonkvrouwe Jeanne Isabelle van Teijlingen (- 1941). Het landgoed was enkele jaren daarvoor in bezit gekomen van de NV Thorhem, Maatschappij tot exploitatie van onroerend goed te Doorn. Door de oprichting van de Stichting Het Geldersch Landschap werd nadere uitwerking van de bouwplannen voorkomen. De stiching koopt in 1940 het landgoed, nadat een vonnis tot onteigening was uitgesproken. In april 1942 brandde het woonhuis tot de grond af. Het pand werd destijds bewoond door missionarissen van Mill Hill uit Oosterbeek, die door de Duitse bezetter uit hun klooster was verdreven. Het koetshuis, de boerderij, de oranjerie, de tuinmuur en twee siervazen die de toegang tot het landgoed markeren bleven wel bewaard.