Buitenplaats Arentsburgh

Ligging

Voorburg - Effathalaan 31

Geschiedenis

In 1662 liet Cornelis van Lodensteyn, gecommitteerde in de Generaliteitsrekenkamer, een 'deftige huisinghe' bouwen, waaromheen siertuinen en moestuinen werden aangelegd. Het huis werd gebouwd op de plaats van een bouwvallige woning waarvan Jacob Arentz. in 1451 bewoner was. Van 1667 tot 1671 kocht hij niet onaanzienlijke stukken land erbij om daarmede zijn bezit uit te breiden. Toen zijn weduwe Maria van der Haar het bezit in 1686 verkocht aan Jacobus Scheltus ontving zij daarvoor het niet onaanzienlijke bedrag van 10.000 ponden. Jacobus Scheltus ontving daarentegen niet alleen het hem toekomende eigendom maar tevens 'een nieu overdekt speeljagt, een marctschuyt ende voirt alle de thuyngereedschappe'.

De familie Scheltus blijft dan nog tot 1826 eigenaar van de hofstede.

De overheid kocht in 1826 de buitenplaats aan, vanwege het vermoeden dat zich op het terrein Romeinse resten bevonden. Tijdens opgravingen werden inderdaad overblijfselen gevonden, onder andere van een groot Romeins, stenen gebouw.

In 1854 werd de buitenplaats aangekocht door jonkheer mr. Hendrik Johan Caan, eigenaar van de naastgelegen buitenplaats Hoekenburg.

In 1912 liet M.E.E. Nolthenius de Man naar ontwerp van J.J., M.A. en J. van Nieukerken het al in 1451 vermeld huis vervangen. Het nieuwe buitenhuis is gebouwd in de Nieuw Historiserende stijl. Van 1925 tot 2002 diende het als internaat van Effatha, het Instituut van de Vereeniging tot Bevordering van Christelijke Opvoeding en Onderwijs van Doofstomme Kinderen en Jongelieden. Uitbreidingen en verbouwingen zijn uitgevoerd in 1925 - 1930 en 1953.